پنج سفرنامه یا سفر به اقلیم عشق

کتاب حاضر به مناسبت اولین همایش بین‌المللی میراث مشترک ایران و عراق منتشر شده است.

۱. سفرنامه ناشناس، سال ۱۲۹۸ ق
۲. روزنامه سفر کربلا، صفاالسلطنه سال ۱۳۱۸ ق
۳. سفرنامه عتبات میرزا حسین خان مهاجرانی سال ۱۳۲۲ ق
۴. سفرنامه خان افغان سال ۱۳۲۴ق
۵. سفرنامه عتبات عالیات آیت الله حاج شیخ حیدر علی صلواتی سال ۱۳۶۵ق

از پیشگفتار:
بدون تردید، سیر و سفر به ویژه سفرهای زیارتی ریشه در اعماق فطرت آدمیان و رهیافتی از تاریخ مقدس پیامبران است. سفرها، هجرتها و گردشهای فردی و گروهی با انگیزه های علمی، تجاری، جهادی، زیارتی و عبادی پیشینه ای ناشناخته و ابعادی گسترده دارد و از آن روز که انسان بر کره خاکی پانهاده موجودی مهاجر و سیاح و زائر و جهانگرد بوده است. از طرف دیگر و با توجه به آموزهای دینی یکی از روشهای تربیتی و بسیار آموزنده قرآن کریم ترغیب و تشویق و دعوت به سیر و سیاحت در زمین است که در این آیات درس خداشناسی و پند آموزی از گذشتگان نهفته است و همچنین در احادیث نقل شده از معصومین به این مهم بسیار پرداخته شده است. چنانکه در شعر معروف و منسوب به حضرت امیرالمومنین علی(ع)، پنج فایده برای سفر یاد شده است: غم زدایی، تامین اقتصادی، تقویت دانش و اطلاعات علمی، آشنایی با آداب و سنن ملت ها، همنشینی با صالحان و نیکان.
در این میان شهرهای مذهبی عراق اعم از کربلا، نجف، کاظمین و سامرا که هر کدام مدفن یک یا چند تن از امامان هستند و آنها را عتبات عالیات میگویند، به عنوان مرکزیت مهم علمی و آموزشی جهان تشیع اهمیت دو چندان یافته است. چرا که شهرهای مذکور از یک سو، به عنوان قبله دوم شیعیان باعث گردیده است تا شیعیان جهان از جمله ایرانیان از دیر باز توجه ویژه ای به شهرهای مقدس عراق داشته باشند.
و از سوی دیگر زیارت، که یکی از مناسک رایج اغلب مذاهب اسلامی، از جمله شیعیان می باشد و با توجه به نقش محوری امام در مذهب شیعه در این میان زیارت عتبات، همواره مورد توجه پیروان این مذاهب بوده است...